Noëlle Roorda

Atleet
‘Denk altijd in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden’

In 2016 ben ik voor het eerst in aanraking gekomen met Paralympische sport. Ik heb altijd gevoetbald en getennist bij de valide. Mijn atletiekcarrière begon met de looponderdelen en het verspringen. Maar we mogen wel zeggen dat dat geen succes was… Eind 2018 ben ik (per toeval) in aanraking gekomen met het speerwerpen. Ik was gelijk verliefd op het onderdeel. Guido en ik hebben later die week nog 1 of 2 keer speergeworpen, waarna ik direct tegen hem zei ‘ik weet niet was jij denkt, maar ik word speerwerp, punt!’

Wat is je grootste uitdaging/doel op dit moment, wat wil je bereiken en hoe?
Op de Paralympische Spelen van Tokyo 2021 won ik Zilver! Een prachtig resultaat voor een eerste deelname aan dit grote toernooi. Zilver is geen Goud… Je kan wel raden wat mijn grote doel is voor de Spelen van Parijs 2024! De enige medaille die voor nu nog ontbreekt is een WK medaille. Ook die zou ik graag aan mijn collectie willen toevoegen. Voordat de Paralympische Spelen zijn hebben wij in Juli 2023 en Mei 2024 nog een WK.

Moet je veel doen en/of laten om je doel te bereiken?
Ik heb helemaal niet het gevoel dat ik echt iets moet laten voor de sport. Mocht je dit gevoel wel heel sterk hebben denk ik dat dit ‘leven’ onmogelijk vol te houden is. Het enige wat ik jammer vind waar weinig tijd voor is, zijn de skivakanties met mijn familie.

Wat is je mooiste moment in de sport tot nu toe?
Toen ik net begon met atletiek heb ik veel getwijfeld over of ik zou stoppen of doorgaan. Bij tennis had ik een basis en wist ik wat ik kon. Atletiek was voor mij totaal onbekend. In 2018 was het EK in Berlijn. Zonder dat iedereen het wist ben ik daarheen gereisd met mijn vader. Ik zat op de tribune naar de 200 meter van teamgenoot Nienke Timmer te kijken. Het startschot ging en de race begon. Ze kwamen het rechte stuk op en ineens werd ik zo emotioneel! De tranen liepen over mijn wangen en ik dacht, dit wil ik ook! Sinds dat moment heb ik geen seconde meer getwijfeld over stoppen met atletiek.

Wat is het moeilijkste moment in de sport tot nu toe?
Na de Paralympische Spelen van Tokyo viel ik voor mijn gevoel een in een zwart gat. Na jaren hard werken had ik alle antwoorden: Zilver! Het ultieme doel is Goud. Na de Spelen ben ik nog kritischer naar mijzelf gaan kijken, het moest beter. Was ik te zwaar en moest ik afvallen? Heb ik het ergens laten liggen? Heb ik wel de juiste keuzes gemaakt? Etc.

Heb je het idee dat je meer moet bewijzen dan mensen zonder handicap?
Al mijn hele leven heb ik het gevoel dat ik mij moet bewijzen. Vaak vinden mensen je zielig of denken ze dat je niks tot nauwelijks kunt als je een handicap hebt. Hierdoor heb ik voor mijzelf een onwijze bewijsdrang gecreëerd. Ik stop niet totdat ik anderen van gedachten heb laten veranderden.

Wat betekent sporten voor jou in het algemeen en wat betekent Para Atletiek in het bijzonder voor jou?
Sporten is mij met de paplepel ingegoten. Al sinds ik kan staan en iets vast kan houden stond ik al met een tennisracket in mijn hand. Het is een echte uitlaatklep voor mij. Ik heb altijd bij de validen meegedaan (tennis, voetbal). In 2016 ben ik voor het eerst echt in aanraking gekomen met para atletiek.

Heb je tips en tricks voor beginnende sporters, onzekere sporters?
Ga vooral alles proberen. Als je iets nog nooit gedaan hebt weet je niet wat wel kan en of het bij je past. Mijn ouders leerden mij altijd: denk ik mogelijkheden, niet in onmogelijkheden. Er zullen altijd dingetjes zijn waar je tegen aan loopt, maar ik geloof dat met een kleine aanpassing en wat creativiteit alles mogelijk is!

Wie is je grote voorbeeld en waarom?
Een groot voorbeeld voor mij is Thomas Rohler. Olympisch kampioen speerwerpen van Rio 2016. Ik heb inmiddels een paar keer samen mogen werken met hem. Zo relaxt als hij is, het plezier en de passie die er vanaf straalt is prachtig om te zien. Als het even niet wil, dan ziet hij het als een uitdaging er nog het beste van te maken, terwijl ik daar soms snel onzeker van kan worden.

Wat wilde je worden toen je kind was?
Ik droomde er altijd van om topsporter te worden. Ik heb mijn hele leven op hoog niveau gevoetbald en getennist. Toen ik op mijn 12e mijn voetbaldroom moest opgeven ben ik mij gaan focussen op het tennis, tot atletiek in 2016 op mijn pad kwam. Mijn ultieme droom is uitgekomen, alleen in een andere sport!

Terug naar het teamleden overzicht